Het is vandaag 1 januari 2019 hoog tijd om terug te kijken op 2018. Welke herinneringen die ik het afgelopen jaar heb gemaakt zal ik niet snel vergeten?

We hebben heel wat leuke dingen gedaan en meegemaakt, maar voor de hoogtepunten van 2018 is er toch wel een duidelijk overkoepelend thema: muziek.

Een van mijn grootste bobby’s vroeger was toch wel het bezoeken van concerten. Ik ging naar mijn eerste popconcert toen ik in de brugklas zat. Een concert van Tears for Fears in de Jaap Edenhal in Amsterdam. Ik had direct de smaak te pakken en heel veel concerten volgden. Zo zag ik David Bowie, Prince, George Michael en nog vele anderen (naar sommigen artiesten ging ik zelfs vaker dan een keer).

Maar toen ik moeder werd werd dat een heel stuk minder, het werd ook steeds lastiger om aan kaartjes te komen en op een gegeven moment liet ik het maar zitten.

Met Sam naar een concert

Totdat Sam steeds vaker vroeg hoe oud ik was toen ik voor het eerst naar een concert ging en waar ik allemaal was geweest.
Sam’s grote passie is muziek. Hij speelt keyboard sinds zijn zesde. Inmiddels is daar gitaar, bas en zang bij gekomen. Te gek dus dat hij nog nergens live naar toe was geweest terwijl ik zelf wist hoe geweldig zo’n ervaring is.

Voor zijn zestiende verjaardag kreeg hij dan ook van ons kaartjes voor twee concerten, een totaal onverwachte verassing waar hij heel blij mee was.

Ik had het grote geluk dat ik beide keren met hem mee mocht en ik heb de smaak weer helemaal te pakken.

Waar ging ik allemaal naar toe in 2018

Mijn eerste concert van 2018 was er trouwens nog eentje zonder Sam. Op vrijdagochtend 19 januari belde Kaveh mij plotseling op. Hij zou die avond met zijn collega’s naar de vrienden van Amstel live gaan en er bleken kaartjes over te zijn, of ik mee wilde?

Ik wilde al heel lang naar de vrienden, was er ooit een keer geweest, maar de concerten zijn eigenlijk altijd uitverkocht. Toch twijfelde ik wel want ik had de jongens nog nooit zo lang alleen gelaten en dan was ik ook nog eens een heel eind van huis.

Gelukkig waren de jongens eerder thuis van school dan dat ik moest vertrekken en kon ik met ze overleggen wat zij ervan vonden. Beiden vonden dat ik moest gaan en gerustgesteld vertrok ik richting Rotterdam. Wat ik niet wist was dat het viptickets waren, een extra leuke verassing.

De avond was echt geweldig en ik heb nog weken nagenoten.

30 seconds to mars

Het eerste concert waar ik met Sam heen ging was in de ZiggoDome op 20 maart. Een concert van de Amerikaanse band 30 seconds to mars. Ik ben al fan van Jared Leto sinds de tv serie my so called live. En ook zijn muziek kan ik erg waarderen. Ze waren al een keer eerder in Nederland maar toen was het concert heel snel uitverkocht en wist ik ook niet met wie ik erheen zou gaan.
Inmiddels vond Sam ze ook goed (en wilde hij sowieso heel graag een live concert meemaken). Deze keer bleken kaartjes heel makkelijk te krijgen dus dat was ook zo geregeld.

Het was een geweldige ervaring om met Sam naar een concert te gaan. Wat ook heel bijzonder was was dat het podium midden in de zaal stond. Er was geen voor of achterkant waardoor je heel makkelijk vooraan kon staan. Van te voren had ik me nog wel even af gevraagd of het wel zo’n goed idee was om staanplaatsen te kopen. Het bleek de beste beslissing. We maakten het concert van zo dichtbij mee en het leek zo intiem. Later zag ik op beelden die door anderen waren gemaakt dat er ontzettend veel mensen waren, dat gevoel hebben wij nooit gehad.

Het was een superleuke avond met veel onverwachte verassingen. Zo stond Eloy van Kensington ineens op het podium om een nummer mee te spelen. Toch was het niet een van de beste concerten waar ik bij ben geweest. Ik miste muzikanten (er stond alleen een drumstel op het podium) en Jared (de leadzanger) kwam niet erg spontaan over.

Sam Smith

Eigenlijk kende ik Sam Smith niet echt. Ik had wel eens een nummer gehoord, maar het was vooral Sam die erg enthousiast was. Toen ik toevallig ergens tegenkwam dat hij Nederland kwam keek ik snel of er nog kaartjes waren. Ik had niet heel veel keus meer, maar de eerste rij van het tweede balkon leek me prima. Ook al kende ik Sam Smith niet echt, ik wist wel dat zijn muziek meer luistermuziek is. Dus een zitplaats was prima.

Op 2 mei trokken we opnieuw naar de Ziggodome in Amsterdam. Wat een geweldige avond en wat een fantastische zanger. Waar ik bij 30 seconds de connectie met het publiek een beetje miste (toch wel een van de leukste dingen van een concert). Was dat hier juist geweldig. Sam was tussen de nummers door zo leuk, echt en grappig. Maar het hoogtepunt was natuurlijk de muziek. Met een volledige band en 4 achtergrondzangers kregen we echt de ultieme concertervaring. Daarbij komt dat Sam zelf echt geweldig kan zingen dus hij heeft er een fan bij.

Sam en ik hebben al de afspraak gemaakt dat wanneer hij weer komt we weer gaan. En dan ken ik wel alle liedjes uit mijn hoofd en dat maakt een concert nog leuker.

Maar het absolute hoogtepunt op muziek hadden we nog steeds tegoed. Op 7 juli gingen we naar:

Ed Sheeran

In het stade de France in Parijs………
Allevier wilden we heel graag naar het concert van Ed Sheeran in Amsterdam. Toen de voorverkoop begon zat ik dan ook netjes op tijd klaar. Het eerste concert was heel snel uitverkocht. Maar voor het extra concert kwam ik er wel doorheen alleen waren er maar twee kaartjes beschikbaar. Een dilemma waar ik te lang over nadacht. Toen was er nog maar een. We gaven het op.

Nu is Sam enorm fan van Ed Sheeran en volgt hij hem op Instagram. Daar werden extra concerten aangekondigd, waaronder een concert in Parijs. Het concert was op een zaterdag. We hebben allemaal een zwakke plek voor Parijs en de reistijd is ook nog te doen. Dus besloten we een kans te wagen en kochten 4 kaartjes voor Parijs. En toen moesten we een jaar wachten.

Op zaterdagochtend 7 juli vertrokken we richting Parijs. Het was heel gezellig in de auto, we luisterden alvast naar muziek van Ed. En ik had voor onderweg een picknick gemaakt.
De reis verliep voorspoedig en we checkten eerst in bij het hotel dat we voor een nacht hadden geboekt.
Ruim op tijd vertrokken we richting stadion, daar bleek dat je parkeertickets van te voren had moeten kopen, dat hadden we even gemist. We parkeerden de auto dus maar een eindje verderop en moesten een aardig eind terug lopen. Inmiddels was het eerste voorprogramma helaas afgelopen.

Het stade de France is het grootste stadion waar ik ooit naar een concert ben geweest en we zaten helemaal bovenin. Iets minder fijn wanneer je hoogtevrees hebt zoals ik. Gelukkig went het snel, maar ik was blij dat ik niet tussendoor naar de wc moest. We hadden plaatsen links naast het podium en vanaf daar konden we alles heel erg goed zien. We kregen nog een tweede voorprogramma de zangers Annemarie. Leuk maar niet echt mijn soort muziek.

En toen kwam the man himself. Helemaal alleen speelde Ed Sheeran een stadion met een publiek van 80.000 man plat en ook nog een vooral franstalig publiek. Hij begon een beetje verlegen. Fransen zijn best een lastig publiek voor Engelstalige artiesten. Maar binnen de kortste keren was hij volledig op dreef en kan ik oprecht zeggen dat het een van de meest indrukwekkende en beste concert was waar ik ooit ben geweest.

Het was zo ontzettend bijzonder om dit met z’n vieren mee te maken en doordat het in Parijs was duurde het concert voor ons een heel weekend in plaats van een avond.

Voor dit jaar hebben we nog geen concerten op de planning staan maar ik hoop dat het ons toch weer gaat lukken er een paar te bezoeken want het blijven geweldige ervaringen.

Wat was jou hoogtepunt van 2018? Ik ben heel benieuwd laat je het me weten in de comments?

Liefs Anne