Selecteer een pagina

Al jaren worstel ik met de hoeveelheid spullen in mijn huis. We wonen niet heel groot (ongeveer 100m2). Met vier personen, waarvan twee opgroeiende jongens en dan run ik mijn bedrijf ook nog eens vanuit huis.

Mijn frustratie is niet nieuw, in de loop van de jaren heb ik al heel wat opruim methodes uitgeprobeerd en allemaal hebben ze me ook echt wel een stukje op weg geholpen. Maar echt af kwam het nooit en na een aantal maanden stak dezelfde frustratie weer de kop op.

Verschillende opruimpogingen

Heel wat methodes heb ik uitgeprobeerd. Zo kocht ik ooit het boek “one year to an Organized liefe van Regina Leeds” een leuk boek met goede tips maar na een aantal hoofdstukken verdween het ergens in een kast.

Daarna probeerde ik de boeken van opruimcoach Els Jacobs. Haar belangrijkste tip dat je elke ruimte moet aanpakken met drie dozen en een vuilniszak hielp me ook een heel eind op weg.
Deze methode hield in dat je bijvoorbeeld een kast helemaal leegmaakte en dan per voorwerp bepaalde of het mocht blijven, of het op een andere plek thuishoorde, of dat het weg mocht naar bijvoorbeeld een kringloop (of  direct in de vuilniszak).

Daarna sloot ik me aan bij een facebookgroep die een kastje per dag aanpakte, ook deze methode hield ik een aantal weken vol. Maar vergat ik al snel in de drukte van alledag.

De valkuilen

Al deze methodes hield ik een aantal weken, soms maanden vol. Maar toch lukte het me nooit om ze helemaal door te zetten tot ik het hele huis had gehad.
Als je zoveel tijd aan opruimen besteed dan denk je halverwege ongeveer ik heb nu al zoveel bereikt ik mag wel even pauze. Eigenlijk denk je: ik moet wel even pauze anders word ik gek.
En die pauze hield eigenlijk pas weer op als de frustratie inmiddels alweer zo groot was dat ik een nieuwe methode ging uitproberen. (Valkuil nummer 1).

Wat me achteraf gezien ook opvalt is dat het altijd dezelfde categorieën zijn die je naar het eind van een opruimsessie verschuift. Om jezelf te stimuleren begin je met de makkelijke dingen. Het is veel makkelijker om je aardappelschilmesjes uit te zoeken dan je boeken. En ook een kastje met schoonmaakmiddelen is veel sneller opgeruimd dan een doos met foto’s. Niet zo heel toevallig dat mijn pauzes altijd kwamen op momenten dat ik bij de “moeilijke” dingen aankwam. (Valkuil nummer 2).

Mijn derde valkuil was dat ik het altijd alleen deed, natuurlijk liet ik de jongens wel zelf kiezen welk speelgoed ze wilden houden maar toch lag de verantwoordelijkheid en het initiatief van het proces helemaal bij mij. En dat is natuurlijk gedoemd om te mislukken want het is heel moeilijk jezelf steeds maar weer te motiveren als niemand anders meehelpt en bovendien zijn lang niet alle spullen van mij en dus mijn verantwoordelijkheid.

De huidige stand van zaken

Op dit moment valt het mee met de chaos in mijn huis. Met bovengenoemde methodes is het me de afgelopen jaren gelukt om grote delen van mijn huis goed georganiseerd en opgeruimd te krijgen. Maar ik blijf aanhikken tegen die laatste stappen. De meeste plekken in huis zijn fijn maar de woonkamer blijft ongezellig omdat zich daar allerlei dingen hebben verzameld waar ik maar geen beslissing over kan nemen en zo zijn er nog meer kleine plekjes in huis die irritatie en negatieve energie opwekken. Ik snak naar meer ruimte en “lucht”. En een gezellig huis.

Marie Kondo

De hype rond deze opruimgoeroe is me natuurlijk niet ontgaan de afgelopen jaren. Toch heb ik hem heel lang genegeerd. Ik was een beetje klaar met “magische”oplossingen vond dat ik het helemaal zelf moest kunnen en het was ook al veel opgeruimder in huis dus ik had het niet nodig ?.

Ook vond ik mezelf te nuchter voor de verhalen die naar buiten kwamen: zo moest je tegen je spullen praten, alles op een bepaalde manier vouwen en op een bepaalde manier doen. Het leek me een boel extra werk waar ik niet echt op zat te wachten.

Op oudjaarsavond had ik een gesprek met een dierbare vriendin, zij was met de konmari methode gestart en daar helemaal enthousiast over, ik vond het nog steeds niet echt iets voor mij maar was wel geïntrigeerd.

En toeval bestaat niet want op nieuwjaarsdag stond er ineens een documentaireserie over Marie Kondo op Netflix. Na het kijken van de afleveringen sprak haar methode me veel meer aan. Ik begreep heel goed wat ze precies wilde bereiken en bleek het veel “vrijer”te zijn dan ik in eerste instantie dacht.

Inmiddels ben ik ook met de konmari methode gestart en heb ik er al hele fijne ervaringen mee die ik de komende weken ga vastleggen op dit blog. Met mijn vriendin en haar schoonzusje ben ik een app-groepje gestart om elkaar te motiveren. Over een half jaar moeten we ermee klaar zijn en dan gaan we iets gezelligs doen ?. Ik heb wel het gevoel dat ik een beetje een voorsprong heb omdat ik al zoveel opgeruimde plekken heb, maar dat betekend wel dat ik meteen met de moeilijke stukken moet beginnen.

Wordt vervolgd!

Liefs Anne

Benieuwd naar deel 1?  Opruimen met Marie Kondo deel 1: boeken