Voordat mijn reis op 4 januari 2021 begon, was er nogal wat gebeurd, kan ook bijna niet anders als je je leven ineens zo drastisch omgooit.
2020 was een heel moeilijk jaar voor mij
Net als voor velen was 2020 een pittig jaar voor mij uiteraard door COVID 19. Op 19 maart 2020 vierde mijn jongste zoon zijn verjaardag in lockdown, hij was een van de eerste met dit bijzondere privilege. Diezelfde avond werden allebei mijn ouders ziek. Een hele spannende periode brak aan. Op dat moment was er nog zo weinig bekend over corona dat mijn zus en ik ons vrij hulpeloos voelden. En boven alles was het gewoon eng. Zeker toen bleek dat het inderdaad om COVID 19 ging. Vervolgens kreeg mijn schoonmoeder het ook en overleed een dierbare kennis aan de gevolgen van corona. Gelukkig zijn alle ouders er wel weer bovenop gekomen.
Corona was niet de reden
Maar dat 2020 een moeilijk jaar zou worden wist ik in augustus 2019 al. Toen kregen we namelijk te horen dat mijn allerliefste vriendinnetje voor de tweede keer kanker had. Deze keer was alleen levensverlengend behandelen nog mogelijk. Dit nieuws was vanaf dag 1 al extreem verdrietig natuurlijk. Maar ik kon haar gezelschap houden tijdens de chemo’s. We konden elkaar knuffelen en vasthouden en we konden elkaar vaak zien. En dat laatste was extra belangrijk omdat we wisten hoe kostbaar die tijd samen was.
2020 veranderd alles
In 2020 veranderde dit volledig. Het coronasausje dat over de situatie heen was gegoten maakte het af en toe bijna ondragelijk, intens verdrietig en heel erg eenzaam. In eerste instantie moest mijn vriendin zelfs in quarantaine van haar eigen gezin, omdat ze natuurlijk tot de grootste risicogroep behoorde. Alleen al dit gegeven maakte me zo ontzettend verdrietig.
Er komt weer wat lucht
Gaandeweg het jaar vonden we samen onze weg binnen alle beperkingen. We vonden manieren om toch alles uit onze tijd samen te halen. Dat betekende wel dat ik me bijna volledig afsloot van de rest van de wereld. Omdat ik aanvoelde dat mijn tijd met haar het allerbelangrijkste was en ik er alles uit wilde halen dat mogelijk was.
Corona is niet alleen maar slecht
Naast het vele extra verdriet dat Corona mij in deze periode opleverde zie ik ook echt wel de positieve kanten. Doordat we zo beperkt werden gingen we veel sneller veel dieper in onze gesprekken. We spraken alles naar elkaar uit en waren heel open over onze gevoelens. Ook al weet je wel wat de ander denkt het moment dat iemand het zwart op wit voor je opschrijft heeft een nog veel diepere impact. En al die schrijfsel zijn nu een heel waardevol aandenken. Ook gaf corona me af en toe de rustpauze die ik zo nodig had in het proces. Het gaf me momenten dat ik van mezelf even pauze mocht nemen en daar was ik me ook terdege van bewust.
Een heel mooi einde
Precies de dag nadat ik aan mijn man had bekend dat ik de situatie echt niet meer trok, belde haar man mij op. Hij belde om me te vertellen dat een laatste knuffel nog kon. Ik ben meteen in de auto gesprongen en naar haar toe gereden. Eindelijk na maanden mochten we elkaar weer vast houden. Dat laatste uur samen was zo intens bijzonder. Ook heb ik haar heel bewust losgelaten, het ging niet meer. Ik wilde niet zonder haar, maar ik wilde haar ook niet op deze manier. Op 2 november 2020 is ze vredig ingeslapen en hoewel dat heel verdrietig was, voelde ik ook heel veel rust en lichtheid.
Dankbaarheid overheerst
Hoewel ik het proces als heel zwaar heb ervaren realiseer ik me achteraf dat ik een heel mooi cadeau heb gekregen. Het zwaarste deel van het rouwproces heb ik immers samen met haar mogen doen. We hebben alle tijd gekregen om op de meest mooie manier afscheid van elkaar te nemen en niks is ongezegd gebleven. Ik heb haar mogen loslaten op het moment dat ik daar zelf ook echt klaar voor was.
Ik mis haar heel vaak. Onze levens waren zo verweven dat ik vaak dingen aan haar wil vertellen om dan weer tot het besef te komen dat dat niet meer kan. In ieder geval niet meer lijfelijk. Toch overheerst vooral een enorm gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid voor deze intens bijzondere vriendschap en dankbaarheid voor alle mooie jaren die we samen hebben gehad. Zelfs dankbaarheid voor alle mooie intense momenten die we tijdens haar ziekbed met elkaar hebben mogen beleven.
2020 was een jaar van overleven
2020 was voor mij vooral een jaar van overleven en niet van leven. Mijn focus lag vooral op niet instorten en zoveel mogelijk halen uit de tijd die ik nog met mijn vriendin had, verder verwaarloosde ik alles. Mijn bedrijf had gelukkig genoeg bestellingen om de vaste lasten te kunnen betalen, maar aandacht in mijn bedrijf stoppen was er niet bij. Voor creatief bezig zijn had ik überhaupt geen energie. Al mijn energie ging naar mijn kinderen en mijn gezin, zorgen dat zij ok door deze crisis zouden komen, voor mezelf zorgde ik niet.
Een frisse start
Na het overlijden van mijn vriendin kwam er weer wat meer lucht en ruimte om naar de toekomst te gaan kijken. Inmiddels was het november en de kerstvakantie kwam eraan. Ik nam de beslissing om mezelf even vrij te geven en bij te komen van alles wat er gebeurd was. Als beginmoment van een frisse start koos ik maandag 4 januari. De dag dat de scholen weer begonnen. Voor mij een mooi moment om nieuwe plannen te gaan maken in een gloednieuw jaar. Een jaar vrij van bagage, een jaar om mezelf weer helemaal opnieuw uit te vinden. En hoe groot de impact van deze beslissing bleek te zijn kun je hier terug vinden. Op mijn fijne plekje op het internet. Lees en beleef je met me mee?
Deze vrolijke bloemen slinger vind je in mijn shop
