Ik heb getwijfeld of ik dit verhaal hier wilde delen. Wat me over de streep trok om het wel te doen was dat ik het zelf graag had gelezen toen ik besmet was met het Covid-19 virus en ziek was door Corona. Officieel had ik milde klachten, toch heb ik het als nogal pittig ervaren.  en ik heb inmiddels al aardig wat meegemaakt wat betreft mijn gezondheid en dan in het bijzonder pijn.

Hoe het begon

Mijn man was verkouden en we keken het even een dagje aan (ik heb zelf last van hooikoorts en als ik bij elke keer niezen een coronatest zou moeten aanvragen kan ik beter in een testlocatie gaan wonen). Maar zijn gehoest hield mij wakker dus hij vroeg voor de zekerheid toch maar een test aan, nu hadden we amper mensen gezien dus een positief resultaat leek ons sterk. Toch gingen we voor de zekerheid met z’n allen in quarantaine tot de testuitslag er was. Ondertussen werd ik ook ziek. Niet verkouden maar mijn hele lijf deed pijn en ik had vooral hoofdpijn achter mijn linker oogkas. Ook oudste zoon voelde zich steeds minder prettig. De test bleek inderdaad de test positief. Dus zoonlief en ik lieten ons ook testen. Mijn allereerste corona test en meteen de jackpot: positief! Jongste zoon had geen symptomen maar lieten we toch ook maar testen. Hij was sowieso met ons in quarantaine. Ook hij bleek positief, gelukkig is hij helemaal niet ziek geworden.

Mijn allereerste corona test en meteen de jackpot: positief!

In eerste instantie begreep ik er niets van, hoe dan? Hoe was ik ziek door corona? Kreeg je het dan toch van de lucht of een stoplichtknop? Ik ben het niet 100% eens met het beleid van de regering (maar dat is een ander verhaal) maar ik nam corona wel serieus. Dus we zagen weinig mensen en hielden ons voor het grootste deel aan de regels (ik hoor je denken voor het grootste deel, daar komt het van. Maar ik had in de week voor ik ziek werd bijna niemand gezien en zeker geen regels verbroken). Al snel bleek gelukkig dat mijn man wel in de buurt was geweest met iemand die besmet was. Klinkt misschien een beetje gek, maar weten waar het vandaan kwam gaf heel veel rust.

Hoe Corona voor mij verliep

Hoe de eerste 4 dagen precies verliepen weet ik niet meer helemaal. Dit is wat ik me herinner: Ik voelde me in een keer heel beroerd, alles deed pijn. Toch prees ik mezelf gelukkig dat ik mijn smaak en reuk nog had en dat ik niet verkouden was. Ook voelde ik me elke dag een stukje beter en op dag 4 dacht ik: morgen is het klaar en kan ik weer lekker aan de slag en dit achter me laten. Mis gedacht op dag 5 begon het pas. Ik kreeg koorts (heb ik nooit) mijn reuk was ineens weg en ook mijn smaak. Nog steeds had ik hoofdpijn waar niets tegen hielp en het virus was in mijn rug gaan zitten waardoor die ongelooflijk pijn deed. Ik lag voornamelijk in bed en sliep. Dagenlang had ik koorts, niet extreem hoog, maar mijn lichaam reageert normaal gesproken nooit met koorts op infecties dus voor mij was dit een nieuwe ervaring.

Het zit toch in mijn longen

Heel lang dacht ik dat het niet op mijn longen was geslagen. Ik was niet echt verkouden, had geen last van mijn keel. Maar op dag 7 kreeg ik het toch steeds benauwder. Heel eerlijk door alle spookverhalen in de media raakte ik daarvan lichtelijk in paniek waardoor ik nog minder lucht had. Ik besloot de huisarts te bellen want ik wist gewoon niet waar ik op moest letten. Bij welke symptomen moest ik aan de bel trekken? Hoe erg moest het worden voordat ik alarm moest slaan? Ik had geen flauw idee. Dit bleek een super beslissing te zijn. Mijn huisarts kwam dezelfde middag nog langs met een collega en checkte al mijn vitale functies en mijn ontstekingswaarden om te controleren of ik niet inmiddels een longontsteking had. Gelukkig was alles goed en dat gaf zoveel rust waardoor ik vanaf dat moment voelde dat het steeds een beetje beter ging.

Verlies van reuk en smaak

Mijn reuk en smaak ben ik wel eens eerder kwijt geweest toen ik ontzettend verkouden was. Dit was toch anders. Een paar dagen lang rook en proefde ik niks, dat was niet leuk maar ook niet heel erg. Toen mijn reuk en smaak heel langzaam weer terugkwam was dat veel vervelender. In eerste instantie kwam mijn reuk langzaam terug. Het enige dat ik kon ruiken waren uitlaatgassen. Verschrikkelijk, ik rook ze heel sterk en de hele dag door, alsof de geur vastzat in mijn hoofd. Vooral ’s nachts kon ik daar ontzettend misselijk van worden. Toen mijn smaak weer een beetje terug kwam kon ik alleen zoet maar vooral bitter proeven. Niet op een normale manier maar echt extreem. Eten en drinken werd  echt heel erg vervelend omdat het zo ontzettend vies was. Nog steeds had ik hoofdpijn en wat daar een beetje tegen hielp was koffie, maar koffie smaakte zo ontzettend vies dat ik regelmatig voor de hoofdpijn koos. Zelfs water was bitter. Denk dat deze situatie ongeveer een week heeft geduurd. Een week waarin ik heel weinig at en mijn focus vooral lag op voldoende water drinken, wat al genoeg moeite kostte.

Weer beter?

Na een week of twee waren de echte ziekteverschijnselen voorbij en mocht ik van de GGD weer naar buiten (even een shoutout naar de GGD regio Utrecht, wat een fijne mensen werken daar!). Maar echt voorbij was het niet. Mijn smaak was nog steeds niet helemaal terug. Maar wat ik vooral was, was moe. Zo ontzettend moe! Als het een dag iets beter ging en ik een wat langere wandeling maakte lag ik ’s nachts met knallende hoofdpijn wakker in mijn bed. De situatie frustreerde me enorm dus ging ik op zoek naar oplossingen.

Hoe ik er weer bovenop kwam

Google is mijn beste vriend is een van mijn favoriete uitspraken dus ik ging op onderzoek uit. Hoewel er nog niet veel bekend is over waar de restverschijnselen vandaan komen bij Corona is een van de aannames dat het te maken kan hebben met je ademhaling. Dit klonk voor mij heel logisch dus ging ik hiermee aan de slag. Jaren geleden heb ik eens ademhalingsoefeningen gehad omdat ik niet op de juiste manier adem haalde. Dat ik het toen zo goed heb geleerd hielp mij enorm de afgelopen maanden tijdens meditaties en visualisaties. Dat er helemaal niks meer klopte van mijn ademhaling had ik dan ook al snel door. Mijn ademhaling zat heel hoog waardoor ik eigenlijk voortdurend in lichte mate aan het hyper ventileren was. Dit kost enorm veel energie en maakt je dus moe. Ik zocht een fijne ademhalingsoefening op die ik vervolgens elke dag ging doen. Door deze oefening merkte ik pas hoeveel troep er inmiddels in mijn longen zat. Langzaam aan kwam dit steeds meer los. Af en toe had ik nog wel een terugval maar het ging steeds een beetje beter.

Hoe gaat het nu?

Inmiddels is het 4 weken en 5 dagen geleden dat Corona voor mij begon. Nog steeds is mijn smaak niet helemaal terug maar kan ik wel weer genieten van eten waardoor het weer steeds makkelijker wordt om in mijn ritme van 3 gezonde maaltijden per dag te komen. Mijn ademhaling zit nog steeds te hoog wanneer ik er niet bewust mee bezig ben, maar door de oefeningen gaat dat elke dag een beetje beter (ik blijf het ongelooflijk vinden hoe ontzettend dat ontregelt kan raken in zo’n korte tijd). Mijn energieniveau is nog steeds een stuk lager dan normaal en ik ben nog steeds moe, maar wel veel minder dan eerst waardoor ik weer veel meer mijn leven op kan pakken zoals het voor Corona was. Ook kan ik me weer steeds beter concentreren en ben ik er weer bewust bij (brainfog is ook zo’n fijn verschijnsel van Corona, not).

Corona is gewoon een griep

Met deze uitspraak die ik overal tegenkom ben ik het niet helemaal eens. Natuurlijk weet ik niet hoe andere mensen de griep ervaren maar ik heb zelf vaak genoeg griep gehad om te weten dat ik dit toch net even een tikkeltje heftiger vond. Wat me vooral is bijgebleven is hoeveel meer pijn het deed dan een normale griep. Bij griep heb ik ook wel eens pijn gehad, maar nu was het voortdurend en als het op de ene plek minder was, kreeg ik pijn op een andere plek. Zelfs toen ik officieel beter was, kreeg ik ontzettende pijn in mijn ribben doordat mijn ademhaling niet goed was. Ook duurt het herstel veel langer dan van een normale griep. Ik ben al bijna 3 weken officieel beter toch ben ik nog niet de oude.

Bij mijn huisgenoten heb ik kunnen zien dat het ook als een gewone griep kan verlopen. Helaas had ik aan het kortste eind getrokken en was het bij mij een stuk intenser waardoor ik het niet meer als een “gewone” griep kan bestempelen. Wat mij enorm hielp om mijn situatie te relativeren was het lezen van verhalen van anderen die het net weer erger hebben gehad dan ik waardoor mijn focus ging naar wat er wel goed ging. Met als kleine disclaimer dat je dit vooral niet moet doen als je nog ziek bent. Een fout die ik zelf helaas wel heb gemaakt in mijn zoektocht naar antwoorden.

Tenslotte

Wat ik me vanochtend toen ik aan dit stuk begon wel realiseerde was dat we binnen ons gezin elkaar hebben aangestoken maar dat de besmetting daar ook is gestopt. Vanaf de allereerste lockdown was mijn enige echte angst dat ik iemand anders zou aansteken en het voelt nu toch wel heel fijn om te weten dat dat niet is gebeurd. Misschien lees je dit terwijl je zelf ziek bent dan wil ik je heel veel beterschap wensen en hoop ik dat je iets hebt aan mijn ervaringen.

Liefs Anne

Meer lezen over wat mij heeft geholpen de afgelopen weken heeft geholpen om weer terug te komen op mijn fijne pad? Kun je lezen in het artikel: Ik ben weer terug bij af, of toch niet?